ارتباط سلامت معنوی و رضایت از زندگی در کارکنان پرستاری بیمارستان شهید هاشمی نژاد مشهد

زمینه و هدف: رضایت از زندگی، یکی از مؤلفه های سلامت روانی و سلامت معنوی جدیدترین سازه مربوط به سلامتی می باشد. تنش های شغلی که در حرفه پرستاری فراوان می باشند، می توانند سلامت روانی و به تبع آن رضایت از زندگی را تحت تأثیر قرار دهند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی و کیفیت زندگی در پرستاران انجام شد.   روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- همبستگی، بر روی 93 نفر از کارکنان پرستاری بیمارستان شهید هاشمی نژاد مشهد که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند، در سال1390 انجام شد. پرسشنامه سلامت معنوی swbs و رضایت از زندگی swls که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفته بود، توسط خود پرستاران تکمیل گردید. دامنه نمرات سلامت معنوی از 20-120 و رضایت از زندگی از 5-35 محاسبه گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 15) و آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش قدم به قدم (stepwise) در سطح معنی داری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: 6/65% از نمونه ها زن بودند. میانگین سنّی و سابقه کاری به ترتیب 24/7 ± 52/32 و 96/6 ± 66/8 بود. میانگین نمره رضایت از زندگی 8/5 ± 4/23 و سلامت معنوی 16 ± 13/94 و هر دو در محدوده متوسط بود. میانگین رضایت از زندگی در افراد با سلامت معنوی متوسط 7/5 ± 2/21 و در افراد با سلامت معنوی بالا 2/4 ± 9/26 به دست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی دار بود (001/0 p< ). بر اساس مدل رگرسیون به روش قدم به قدم، تنها متغیر های سلامت معنوی و تأهل با رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معنی داری داشتند.   نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، سلامت معنوی و رضایت از زندگی در کارکنان پرستاری در محدوده متوسط قرار دارد و با یکدیگر ارتباط دارند.